DAG 24: STE.-CROIX - REIMS : Corona steekt stokken in de wielen

15 juli 2020 - Reims, Frankrijk

Vandaag stond de etappe Ste.-Croix – Berry-Le-Bac op het menu, een goede 20 km. stappen. Maar door de corona-crisis is de enige gîte in dat dorpje op de fles gegaan. Gisterenavond heb ik tot één uur ’s nachts op internet zitten zoeken naar een alternatieve verblijfplaats, maar ik vond niets, tenzij ik 120 euro wou neertellen voor een nachtje in een kasteel in Hermonville. Het risico nemen en in het dorp om een slaapplaats bedelen is ook weinig realistisch, want door het besmettingsgevaar zijn de mensen niet happig om een wildvreemde in hun huis te laten slapen.

Ik overweeg ergens in een bos de blote sterrenhemel te trotseren, maar daar is het op dit moment te koud en nat voor.

De oplossing is Aga. Ze gaat vandaag haar moeder, die uit Polen op bezoek komt, aan het station van Reims oppikken en als ik wil, mag ik mee rijden.

Zo kan ik deze voormiddag nog wat chillen op het terras van “La Besace”.

Rond 13u. zet Aga me af bij een zekere Farid in de banlieue van Reims. Daar heb ik voor twee nachten een appartement geboekt dat ik moet delen met Abdellah, een schilder die er na zijn werk op de sofa komt slapen. Op booking.com prees Farid zijn stek aan onder de naam “Joli appartement coquet” en dat is het ook. Ik heb een ruime slaapkamer met dubbel bed en een tv van een meter breed. En ik kan eten op het buitenterras.

Farid zelf woont met zijn vriendin Vicky en hun kindje Liam bij zijn schoonvader. Hij is een kampioen in tafeltennis en teqball (tafelvoetbal), zoals blijkt uit de impressionante verzameling wedstrijdbekers in het salon.

Wat "teqball" was, wist ik ook niet, maar het ziet er zo uit :

Nadat ik de lunch die Aga me meegaf, heb opgegeten, voel ik pas hoe moe ik ben na tien dagen onafgebroken stappen. Ik plof op het luxueuze bed en houd een lange siësta.

De rest van de dag ben ik op het appartement bezig met het beantwoorden van berichten en mails, het wassen van mijn kleren en afleveringen kijken op Netflix van de keigoede serie “After life” van Ricky Gervais.

’s Avonds nodig ik de supervriendelijke Farid en zijn gezinnetje uit voor een glas Chinon-wijn met camembert. Ze vertellen allebei hoe hun familie in Frankrijk is terechtgekomen. Farid’s grootvader kwam als gastarbeider uit Algerijë en Vicky’s grootouders moesten in de jaren 70 uit Laos op de vlucht voor de terreur van het communistische regime.