DAG 26:   REIMS – VERZY :  Bienvenue en Champagne !

Niet evident om vanuit de banlieue op het Francigena-pad te geraken. Er loopt een autosneweg tussen en die steek je uiteraard niet zomaar over. Zo kom ik aan de stadsrand terecht waar allemaal woonwagens en caravans staan waarin families wonen die zich geen huis kunnen veroorloven. “Trailer trash” noemen de Amerikanen hen minachtend. Maar “trash” zijn deze mensen allerminst. Alles ziet er netjes uit en ze zijn heel vriendelijk. Een oudere man legt me uit hoe ik uit dit labyrint kom en over de snelweg heen kan gaan. 

Aanvankelijk volgt de Francigena “La coulée verte”, vrij vertaald “de groene brij” : het kanaal dat de rivieren Aisne en Marne verbindt. De groene kleur komt van de algen die in het water woekeren. Met al die silo’s en bedrijven langs de oever waan ik me hier aan het Albertkanaal in Schoten.

Pas na een kilometer of zeven ben ik de industriezone uit en kom ik in een bos dat tussen het kanaal en een riviertje ligt, dat er soms als een mangrove uitziet.

Blijkbaar leven in dit onherbergzaam gebied ook slangen, zoals dit platgereden exemplaar aantoont:

En daar liggen ze dan eindelijk in de verte: de wijngaarden waar de pinot noir- en de chardonnay-druiven groeien om champagne mee te maken. Hoe dichter ik kom, hoe sterker ik de “bordelese pap”, het kopersulfaat ruik waarmee de planten besproeid worden tegen ziektes zoals meeldauw (een soort schimmel). Blijkbaar werd deze toepassing per toeval ontdekt toen wijnboeren uit de streek van Bordeaux hun wijnranken met een mengsel van kopersulfaat en kalk besproeiden zodat de druiven niet meer eetbaar waren voor eventuele dieven.

Onderweg houd ik even halt om te zien hoe een jonge wijnboer rijles krijgt om met een aanhangwagen achteruit te manoeuvreren. Hoort uiteraard bij de job…

Zo stap ik tussen de wijngaarden richting Verzenay. Ik passeer namen van grote wijnhuizen zoals Veuve Clicquot, Moët & Chandon en Ruinart die hier hun basisprodukt verbouwen.

Even voor Verzenay kom ik langs de molen gebouwd in 1818 op de top van de Mont-Bœuf. Nu is hij eigendom van champagne-producent G.H. Mumm en geklasserd als monument.

Het dorp Verzenay heeft zowaar een vuurtoren die uitkijkt op een zee van wijngaarden, een publiciteits-stunt van champagnehuis Heidseick zo’n honderd jaar geleden. Nu huist er een “musée de la vigne”.

De laatste kilometers gaan door een donker bos en het pad eindigt in Verzy op het erf van een vriendelijke boer die me uitlegt hoe ik bij de “Gîte Lallemant” uitkom, mijn slaapplaats voor vannacht.

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip: 21 km. 

-       reistijd:  5u.40 min

-       gemiddelde snelheid: 3,7 km/u.

Muziekje van de dag:  

“On the road again” (Barrabas), 1982

Toepasselijk omdat ik twee dagen niet gestapt heb. Ik had natuurlijk ook dezelfde titel van de groep Canned Heat kunnen kiezen, maar dat kent iedereen al, vandaar dit Spaans nummer dat een succes was toen ik mijn legerdienst deed.

Link :

https://www.youtube.com/watch?v=7FAlrMYynvo