DAG 30: ST.GERMAIN-LA-VILLE – VITRY-LE-FRANCOIS: Langs de bochten van de Marne
21 juli 2020 - Vitry-le-François, Frankrijk
Voor ik aan het verslag van de dag begin, hier de oplossing van de quiz-vraag van vorige vrijdag:
Dit is de drol van een vos. Dus Jet, jij had het enige goede antwoord : een bank vooruit en een (virtuele) kus van de meester ;)
Door de terug strenger wordende corona-maatregelen is er weer geen enkele mogelijkheid om te logeren op onze volgende bestemming, St.Amand-sur-Fion. De uitbater van de gîte, tevens burgemeester van het dorp, heeft door alle corona-beslommeringen geen tijd om zijn etablissement in orde te brengen met de nieuwe regels.
“En in de buurt bestaat er momenteel ook geen mogelijkheid tot overnachting,” zegt hij me aan de telefoon.
Kristien en ik besluiten dan maar een kortere route te nemen en tot het dorpje Ablancourt te gaan, zo’n 13 km. verder. Daar zal Celle ons op zijn terugweg van La Châtre komen oppikken om ons naar het stadje Vitry-le-François, tien km. verder, te brengen. Daar vond hij een hotel voor ons drie via Booking.com.
Zo volgen we de hele dag de bochten van de Marne in plaats van de omweg via St.Amand-sur-Flon te maken.
Langs de oever passeren we overal hoge graansilo’s en -velden. Wijngaarden zijn hier nergens meer te bekennen, daarvoor is de Marne-vallei te vochtig.
Marne met graansilo op achtergrond
Even voor Vesigneul-sur-Marne komen we een gepolijste “menhir” tegen. We vragen ons af of die steen hier door de natuur uitgehouwen is, maar waarschijnlijk is hij hier door kunstzinnige mensenhanden geplaatst.
Op een brug nabij Pogny komen we drie Brusselaars tegen die ons een goede nationale feestdag toewensen. Ze weten ons ook te vertellen dat er in het dorpje een café is. Wij daar naartoe om iets te drinken natuurlijk, want de temperatuur is onderutssen gestegen tot dichtbij de dertig graden.
Wanneer we door de hoofdstraat wandelen, staat daar een file met een Kennedy-tunnel-allure. Die wordt veroorzaakt door een pikdorser die zich heeft vastgereden in de straat. Aan de ene kant zit een wiel geblokkeerd achter een regenpijp, aan de andere kant schuurt een wiel tegen het koetswerk van een geparkeerde auto. Ik neem een foto van de situatie, waarop de al bloednerveuze bestuurder van de pikdorser kwaad wordt en uit zijn cabine stapt.
“Wat denk jij met die foto te doen?” snauwt hij me toe.
“C’est une photo touristique,” antwoord ik hem met mijn meest onschuldige smoel. “C’est pour mon blog.”
De man kijkt me vol onbegrip aan, schudt zijn hoofd en kruipt terug achter zijn stuur om zijn vehikel uit de hopeloze situatie te bevrijden.
Na een paar verfrissende drankjes op het terras van het café, stappen we verder en komen we op deze plek terecht:
Uiteraard kunnen we aan dit gezellige strandje niet weerstaan om er te zwemmen en te lunchen. Hier is het echt wel gevaarlijk om door de rondtollende stroming te worden meegezogen, dus blijf ik zo dicht mogelijk bij de kant zwemmen. Ik maak er kennis met drie meisjes uit Breda (zie de drie figuren op het eerste strandje) die volop van de zon genieten en van de twee flessen champagne die ze in de rivier gezet hebben. Ze vertellen me dat de corona-situatie in Nederland erg verslechtert: gisteren was er een verdubbeling van het aantal besmettingen, net zoals in België en Frankrijk. Dat ziet er allemaal niet goed uit. Ik hoop dat ik deze zomer nog tot aan de Zwitserse grens raak.
We zijn vlugger dan we denken in Ablancourt waar we op een bank gaan zitten zonnen terwijl we op Celle wachten. Die heeft een fles wijn en een zak chips voor het aperitief. Bij gebrek aan glazen schenken we de wijn in onze drinkbussen.
Vitry-le-François is een stadje gebouwd in de 16e eeuw in opdracht van koning François I. Het heeft een octagonaal stadsplan met in het midden een perfect vierkant als plein.
Ook in ons hotel merk je dat de corona-koorts opnieuw stijgt: we moeten uiteraard een masker opzetten, maar ook extra betalen voor plastiek handschoenen om de deuren en trapleuningen niet te besmetten…
We laten het niet aan ons hart komen en gaan voor de verandering eten in een Italiaans restaurant.
De cijfers van de dag:
- afgelegde dagtrip: 15 km. (te voet) (+ 13 km. met auto)
- reistijd: 04 u.05 min
- gemiddelde snelheid: 3,6 km/u.
Muziekje van de dag:
“Road Block” (Thievery Corporation), 2017
Gezapig reggae-nummer dat perfect de sfeer van onze luie pauze-momenten van vandaag weergeeft, met deze toepasselijke tekst :
If you come upon a road block, no bother try to turn back, go go go go go
Link :
Hopelijk gooit de Corona niet te veel roet in het eten !
Nog veel succes en geniet van "la Douce France".
Ciao
Anne