DAG 38:  CIRFONTAINES-EN-AZOIS – BLESSONVILLE :  Lange en korte benen

Stappen met Francesco II is in mijn geval niet zo eenvoudig. Met zijn 1m.94 en zijn steltbenen moet hij zich inhouden of ik kan hem niet volgen. Alleen als we een helling beklimmen ben ik in het voordeel en moet hij een tandje bijsteken.

Zo kan ik ook eens in actie op de foto

Onderweg vertelt Francesco me uitgebreid over zijn carrière als volleyballer bij een club uit 2° nationale klasse uit Monza. Die sportcarrière moest hij opgeven toen hij ze niet meer kon combineren met zijn job als barman. In februari stopte hij met werken in de bar. Nu weet hij nog niet zeker wat hij gaat doen na zijn Francigena-tocht, maar het zal zeker niet meer aan een espresso-machine zijn.

Angelia was zijn eerste liefje toen ze tieners waren, maar ondertussen zijn ze al een paar jaar geen koppel meer. Zij werkt nu in de mode-branche en wil haar eigen kledinglijn op de markt brengen. Haar grootvader was ooit economisch adviseur van Gorbatsjov.

 Rustpauze in Braux-le-Chatel.

Een Gallo-Romeinse waterput uit de 2e eeuw

Een boer met een verzameling antieke ploegen

Deze boer verzamelt dan weer prijzen met het kweken van runderen. De plaketten heeft hij op zijn voorgevel gehangen

Francesco met zijn indrukwekkende "wandelstok" die hij al sinds Wissant meedraagt

Als een fata morgana doemt in het dorp Bricon zowaar een wegrestaurant voor onze ogen op. Dat kunnen we niet links laten liggen. We nemen er een dagschotel en een stevige pint.

Een uur later ben ik op mijn bestemming aangekomen : Blessonville. Francesco heeft gisteren niet gestapt en wil daarom vandaag nog 21 km. verder gaan naar Marac. Tegen eind september wil hij immers in Rome aankomen.

Ik heb mijn wandelportie gehad voor vandaag...

Monsieur Noirot ontvangt me in het pelgrimshuisje naast de kerk. Hij heeft het oude gebouwtje vorig jaar helemaal laten opknappen en is fier op het resultaat. Alle comfort is er aanwezig en de kamers zijn proper. Alleen is er geen Wifi.

Na het eten, dat ik zelf klaarmaak, ga ik daarom bij hem in de tuin zitten, een paar huizen verderop. Ik krijg nog een glas wijn en de drie kleinkinderen van de familie Noirot hangen de hele tijd nieuwsgierig om me heen.

Ik laat ze op YouTube filmpjes zien van Urbanus die kinderliedjes zingt. Ook al begrijpen ze er geen snars van, ze volgen geboeid de visuele fratsen van onze komiek.

De kleine Gaby vindt dat ik op Urbanus lijk met mijn baard

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip: 15 km. 

-       reistijd:   3 u.40 min 

-       gemiddelde snelheid:  4 km/u.

Muziekje van de dag:  

“Io vagabondo” I Nomadi, 1972

De keuze van Francesco II, de vagebond met zijn wandelstok

Link :

https://www.youtube.com/watch?v=8Tqfc5jsDic