Dag 57:   Vercelli – Pavia

Ik ben vanmorgen de laatste aan de ontbijttafel. De vier jongeren te voet en met de fiets zijn al voor 7 uur vertrokken. 

Dino, de oprichter van dit gastenverblijf komt even poolshoogte nemen en Carlo feliciteren met zijn 36e verjaardag.

Dino en de jarige Carlo

Gisteren was het al 30° en vandaag klimt het kwik naar 33°. Warmer hoeft voor mij echt niet. 

Aan een boerderij even buiten Vercelli zwaait een meisje vanuit de verte als ik een verkeerde afslag neem. Ik keer terug en als ik aan de boerderij kom waar ze woont begint ze me uitgebreid te ondervragen: waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga en hoe ik heet. Ze wil absoluut een foto van me nemen bij het bord van de Francigena naast hun boerderij. Carla heet ze en ze wil mijn Facebookvriendin worden :).

Het landschap wordt steeds mooier. Niet alleen mais- en rijstvelden maar ook veel bomen en irrigatiekanalen.

In de toren van het dorpje Palestro kan je logeren. Alle kamers waren al gereserveerd afgelopen dagen...

In Robbio ga ik mijn dagelijkse cappuccino drinken. Op alle voorpagina’s van de kranten die in de bar liggen staat het bericht dat het Italiaanse tv-monument Raffaella Carrà gisteren overleden is.

Ergens tussen Palestro en Mortara hoor ik dat er een fietser in mijn wiel hangt. Ik kijk achterom en zie een slanke jongedame op een koersfiets. Ze is ook onderweg op de Francigena en gaat vandaag net als ik tot Pavia. We zullen elkaar de rest van de namiddag gezelschap houden.

Cinzia heet de jonge vrouw, ze woont in Lecco (dichtbij Como-meer) en ze werkt als bouwkundig ingenieur. 

Lunch met Cinzia in Mortara

Na Mortara wordt de weg pas echt slecht: veel zand en stof. We glijden geregeld weg en hebben het moeilijk om ons evenwicht te houden. 

Van al dat stof krijgen we natuurlijk dorst, maar onderweg in de dorpjes zijn alle bars gesloten tot 16u. Gelukkig hebben we onze drinkbussen nog.

Pas in Zerbolò, zo’n 15 km. voor Pavia kunnen we van een ijsje en een drankje genieten op een terras. We spreken af om vanavond in Pavia samen te aperitieven en iets te eten.

Ik neem nogmaals mijn intrek in een nonnenklooster: Santa Maria di Betlem, vlakbij het centrum van Pavia. Cinzia rijdt verder. Zij heeft een B&B zes km. buiten de stad.

De overdekte brug van Pavia over de Ticino-rivier

Een paar uur later, wanneer ik op een terras zit nabij de basiliek, stuurt Cinzia me een sms dat ze haar fiets moet laten repareren en ze niet kan komen omdat het te voet bijna een uur stappen is. Jammer, maar ik laat het niet aan mijn hart komen en neem een lekker “happy hour” aperitief (Spritz met hapjes). 

Terwijl ik iets eet, maakt de stad zich op voor de halve finale van het EK-vanavond. Overal aan de bars en restaurants worden buiten tv-schermen opgesteld.

De terrassen zijn er klaar voor

De avondzon op de San Teodoro-basiliek die helemaal in baksteen opgetrokken isVoor elke bar staan groepjes jongeren te supporteren

Aan de oever van de Ticino is het ongewoon rustig tijdens de match 

Ik kijk naar de match (die al een kwartier bezig is) in het klooster samen met een aantal Italiaanse gasten. Op het moment dat ik dit schrijf, leidt Italië met 1-0.

Nummer van de dag:

Uiteraard iets van Raffaella Carrà. Niet "A far l'amore comincia tu" dat iedereen bij ons kent, maar wel "Africa", een nummer dat vooral in Zuid-Amerika superpopulair is en waarop ik nog danste in een gayclub in Medellin (Colombia), wel van toepassing bij deze Afrikaanse temperaturen:

Raffaella Carrà: "Africa"