DAG 34:  OUTINES – ROSNAY-L’HÔPITAL :  Blauwe obussen

Veel vroeger dan gewoonlijk sta ik vanmorgen om 6u30 op. Op het einde van de etappe van vandaag was er geen overnachting beschikbaar, daarom ga ik iets verderop slapen. Maar dan neem ik voor een stuk een andere route, want anders moet ik bijna 30km. afhaspelen. 

Ik moet de die hards gelijk geven. Stappen in de koelte van de ochtend is veel aangenamer en tijdens het weekend is er veel minder verkeer langs de route départementale.

Gisteravond ben ik ook vroeger gaan slapen, maar eerst heb ik nog het nieuws gekeken op Antenne 2. In Frankrijk worden net als bij ons de corona-maatregelen opnieuw verstrengd. In de stad Troyes, op zo’n 40 km. van hier moet je nu zelfs in de parken een mondmasker dragen en op de nationale luchthavens worden alle landende passagiers aan een test onderworpen. Reizen naar Catalonië wordt ten zeerste afgeranden. Ik ben benieuw hoe lang het nog zal duren voor men de grenzen opnieuw sluit…

Raar beeld onderweg: een koe met maar één hoorn.

Het is nog een redelijk jonge koe, dus vraag ik me af of kalveren op een bepaalde leeftijd hun hoorns wisselen net zoals kinderen hun melktanden vervangen. Ik herinner me dat ik als kind geregeld een holle koehoorn vond in de weides rond ons huis. Maar dan merk ik dat alle andere koeien in deze wei geen hoorns hebben.

Er is geen boer in de buurt aan wie ik om uitleg kan vragen. Boer Google weet me te vertellen dat men in de biologische landbouw de koeien hun hoorns laat houden en dat men ze in de traditionele veehouderij verwijdert. Dus dan heeft men hier maar half zijn werk gedaan… 

Het eerste dorp op mijn route is Arrembécourt. Daar is men heel creatief omgesprongen met de obussen uit WO I en heeft men ze in een herdenkingsmonument geïntegreerd.

Een paar kilometer voor Chavanges stopt een vriendelijke automobilist om me te vragen of alles in orde is met mijn voeten. Hij is verpleger en heeft alle soorten windels en pleisters in zijn auto liggen. Ik stel hem gerust dat alles ok is. Met mijn sokken in Smartwool heb ik nog geen enkel voetprobleem gehad. (Nee, ook Smartwool sponsort me niet)

In de verte het stadje Chavanges

Aan de biljettenverdeler van Crédit Agricole in het centrum van Chavanges kan ik eindelijk geld afhalen. Dat was meer dan nodig, want ik had nog amper 40 euro en in de gîtes kan je alleen cash betalen.

En ik vind hier nog iets waar ik aan toe ben: een bakker met een ruim assortiment aan pâtisserie die ook nog koffie verkoopt. Ik neem zoals meestal een flan-taartpunt. De vulling schraap ik van de korst want dat is tarwe en dan protesteert mijn maag weer.

Het pittoreske centrum van Chavanges

Na Chavanges kom ik net zoals in Pas de Calais tussen uitgestrekte graan- en bietenvelden terecht. Mooi, maar wel eentonig na een tijd.

Net als ik die wijdse landschappen een beetje beu begin te worden, kom ik onverwachts op een wat surrealistische plek terecht. Herkennen jullie wat het is?

Een motorcross-parcours, inderdaad. Blijkbaar staat er deze namiddag een wedstrijd op het programma. Er is nog geen mens te bekennen, maar de frigo-boxen met ijsgekoelde dranken staan al klaar.

Mevrouw Mignot is stomverbaasd als ik op het middaguur al op het erf van hun gîte in Rosnay-L’hôpital arriveer. Tja, de ochtendstond heeft goud in de mond en zo kan ik de hele namiddag van het familie-zwembad in de tuin genieten.

Rond zes uur is Jean Philippe, haar man, terug van zijn werk op de akkers en leidt hij me rond in de kerk waarvan hij de sleutelbewaarder is. Op de heuvel waarop de huidige kerk staat, bevond zich in de vroege Middeleeuwen een versterkte, maar houten burcht die in de 12e eeuw compleet werd vernield. Daarop bouwde men op de plek een Romaanse kerk die op zijn beurt tijdens de honderdjarige oorlog grotendeels werd verwoest. In de 16e eeuw dan verrees bovenop de resten een nieuwe gotische/renaissance kerk. Sindsdien doet de oorspronkelijke kerk dienst als “ondergrondse” crypte.

In de crypte

In de 16e eeuw was het model voor deze “Pietà”, nl. die van Michelangelo in de St. Pieters-basiliek van Rome, overal in Europa bekend. Een beeldhouwer van de plaatselijke academie maakte deze wat naïeve kopie. 

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip: 20 km. 

-       reistijd:   03 u.40 min 

-       gemiddelde snelheid:  5,45 km/u.

Muziekje van de dag:  

“Walk me out in the morning dew”  Long John Baldry, 1981.

Nu het zo heet is overdag (rond de 30°) is het een goed idee op stap te gaan als ik de ochtenddauw nog kan ruiken…

Link :

https://www.youtube.com/watch?v=4xi_srsb_wQ