DAG 41:   LANGRES :  De mysterieuze gast

Om zes uur word ik uit mijn dromen gewekt door de klokken van de St.Mammès-Kathedraal. Ik hoor gestommel in de keuken. Dat moet de pelgrim zijn die gisteravond is toegekomen en die ik nog altijd niet gezien heb.

De klokkentoren gezien vanuit mijn kamer

Toen ik gisteravond terugkwam van het theaterfestival en de trap opging naar de slaapvertrekken, hoorde ik iemand vlug uit de keuken naar zijn of haar kamer wegvluchten. Ok, dacht ik, als die persoon geen zin heeft om kennis te maken, let it be… Ik ga zeker niet aankloppen.

Terwijl ik in de keuken nog een laatste glas rosé zat te drinken, hoorde ik de persoon de badkamer inglippen en een douche nemen. Ik ging naar mijn kamer. De deur van het zaaltje waar de nieuwe gast zijn intrek had genomen, stond op een kier. Op het bed zag ik een zwart stuk stof liggen dat op een bol gerold was en naast het bed stond een kleine rugzak. Vanop mijn kamer hoorde ik de mysterieuze figuur in aller haast de badkamerdeur openen en door de gang naar het zaaltje snellen.

Vandaag dan. Kwart na zes. Ik hoor de mysterieuze persoon de trap af gaan. Ik spring mijn bed uit en kijk uit mijn raam. Nog net op tijd om de flapperende panden van een zwartrok achter de muur van de koer te zien verdwijnen. Die geestelijke moet wel heel spiritueel bezig zijn dat hij elk sociaal contact wil vermijden…

Het is nog altijd zwoel weer, maar de eerste uren van de ochtend zijgt er een luie, lauwe regen neer. 

Ik ga naar de apotheek om Voltaren voor mijn knie te kopen. Op het terras aan de voet van het Diderot-standbeeld, ga ik een café-crème drinken. Ik eet er een snee flan bij die ik in een boulangerie gekocht heb. Naast mij aan een tafel een koppel uit Gent dat een fietstocht maakt. Ik vraag hen uitleg over hun fietsmateriaal, want volgend jaar zet ik mijn Francigena-route misschien met een mountainbike verder.

Diderot op zijn sokkel

Na mijn knie met de Voltaren-zalf gemasseerd te hebben, stap ik gezwind de 3,5 km. naar het Lac de la Liez. De regen houdt stilaan op en de hitte komt weer opzetten.

Boven het meer regent het nog.

Aan het meer is een strand waar ik ga zwemmen en iets eten op een terras van een restaurant aan de oever.

Langres gezien van aan het meer

De wandeling terug naar de stad is mooi, maar loodzwaar door de middaghitte. Op mijn smartphone zie ik dat het 38° is.

Geen uitgestrekte velden meer hier, maar een gevarieerd landschap 

Terug in Langres neem ik een douche en ga ik twee musea bezoeken. Eerst het kunst-historisch museum, waar een tentoonstelling loopt met daguerotypes, tekeningen, lithografiën en schilderijen van Girault de Pragney (1804-1892), afkomstig uit Langres. De man reisde door Noord Afrika en het Midden-Oosten en bouwde een Oosters paleis voor zichzelf dat nu helemaal door de natuur overwoekerd is. Al bij al valt die tentoonstelling wat tegen.

Dan is mijn bezoek aan “La maison de la Raison” veel interessanter. Hier toont men het leven, de carrière en de reizen van Denis Diderot en kan je fragmenten lezen uit de oorsponkelijke Encyclopédie die hij samen met D’Alembert schreef.

Het is mijn rustdag, maar toch heb ik een druk programma: om 19u. ga ik in een alternatieve bioscoop de nieuwe film van François Ozon zien: “Eté 85”, naar een roman van een van mijn favoriete schrijvers, Aidan Chambers. Zoals meestal levert Ozon weer een klasse-film af.

Terug in het pelgrimshuis maak ik kennis met Hanna, een Duitse vrouw die samen met haar vriend de Compostela-route aflegt. Ik vertel haar dat ik gisteren een muis hier in de keuken zag wegvluchten. Dat had ik beter niet gedaan, want ze heeft een panische angst voor die knaagdiertjes. Vannacht gaat ze zeker niet rustig slapen.

Muziekje van de dag:  

“Warm summer rain” Philip Goodhand Tait

Prachtige song van deze vergeten singer songwriter die perfect de broeierige regen-sfeer van deze voormiddag oproept.

Link :

https://www.youtube.com/watch?v=A18rqjzTpXI