DAG 47: CUSSEY-SUR-L’OGNON - BESANCON : De schikgodinnen...
9 augustus 2020 - Besançon, Frankrijk
Daar lig ik dan op de grond in het “feestzaaltje” van Cussey. De ramen staan allemaal open wegens de hitte en de onfrisse geur die hier binnen hangt. Ik val gezien de omstandigheden nog vrij makkelijk in slaap.
Maar dan, rond 3u. ’s nachts, breekt de hel los. Wat verderop in de straat is er een auto gestopt. Blijkbaar met de portieren wijd open, want de nachtelijke stilte wordt verstoord door verscheurend luide rap-muziek. Een viertal mannenmuilen en een vrouwenklep brullen en krijsen door de muziek heen. Geklop op een garagedeur, glas dat breekt. In mijn halfslaap waan ik me in de film “Mad Max”. De lawaaimakers zijn de debiele primitievelingen en ik ben Mel Gibson. Ik neem twee machinegeweren onder mijn armen en maai de idioten zonder pardon neer.
’s Morgens in het bakkerswinkeltje tegenover mijn slaapplaats, vraag ik aan de jonge verkoopster of ze ook last gehad heeft van het lawaai.
“Nee, ik heb niks gehoord. Ik neem al maanden slaappillen, anders kan ik mijn vaders winkel niet om zes uur open doen.”
Boven mijn mondmasker kijk ik haar verbijsterd aan.
“We hebben al dikwijls bij de gemeente geprotesteerd tegen die jongeren,” gaat ze verder, “maar ook de nieuwe burgemeester wil er niets aan doen. Het is de verantwoordelijkheid van de ouders, zegt hij."
Ik deponeer de sleutel van het kot in de brievenbus van het gemeentehuis en ga op stap naar Besançon.
Ik had buitenwijken en industrie-parken verwacht, maar tot bijna in Besançon wandel ik door bossen en langs vijvers. Alleen moet ik een omweg van een kilometer maken omdat de spoorlijn van de tgv in de weg ligt.
Niet alleen de tgv ligt in de weg, maar ook deze omgevallen boom. Ik moet door het struikgewas verder en kan nog eens twee teken van mijn benen plukken
Een vijvers vol waterleleis. Als ik op de oever wandel, springen bij elke stap een tiental kleine kikkertjes op…
Het laatste uur wandel ik door de zinderende middaghitte. Op mijn smartphone zie ik dat het 36° is. Gelukkig kom ik Besançon binnen.
Avond in “Foyer des jeunes travailleurs, les Oiseaux” waar ik overnacht. Het zal misschien onverwacht bij jullie, mijn lezers, overkomen, maar ik heb beslist dit jaar niet meer verder te stappen op de Francigena.
Hier de redenen :
- Mijn knie is weer gezwollen en waar de meniscus aangehecht was/is (?) heb ik een stekende pijn. Na ijs op de knie gelegd te hebben en er Voltaren opgesmeerd te hebben is het iets beter, maar ik wil niets forceren. Mijn beproefde knie is aan rust toe.
- Dit weekend en volgende week verwacht men in deze streek tot 38° en de laatste drie etappes zijn tussen de 25 en 28 km. lang. Dat haal ik nooit voor de middag wanneer de zon ongenadig is.
- Besançon is eigenlijk een ideale stop- en startplaats voor de Francigena. Je kan de stad makkelijk bereiken per bus en per trein. Als ik tot Pontarlier ga zoals voorzien, moet ik sowieso terug over Besançon.
- De laatste reden klinkt misschien belachelijk, maar ze gaf wel de doorslag… Had ik jullie niet verteld dat de eigenlijke reden om deze tocht te ondernemen het toeval was (zie inleiding). Wel, de “fates”, de schikgodinnen volgens de Romeinse mythologie, beschikten op een onverwachte manier over mijn lot.
Deze namiddag na mijn siësta sta ik op om naar de badkamer te gaan wanneer er door het open raam een Aziatische hoornaar (un frelon asiatique) komt binnen gevlogen, achterna gezeten door een gewone geel-zwarte wesp. Even cirkelen ze boven en onder mekaar door de kamer als aanvalsvliegtuigen uit WO I. De hoornaar schiet alle kanten uit, de wesp cirkelt beheerst boven hem. Dan landt de hoornaar onverwachts op mijn rug en krijg ik een vlammende steek juist naast mijn ruggengraat. Het beest moet het met de dood bekopen en de wesp spaar ik ook niet.
Resultaat: ik zit nu met een grote pijnlijke rode bult op mijn rug. Een rugzak dragen is voorlopig niet aan de orde.
Game over, dus :(
Zo ziet de dader er uit : groter dan de gewone wesp en eerder oranje dan geel
Maar geen nood. Volgend jaar vertrek ik vanuit Besançon om de rest van de Francigena te doen en neem ik er de drie etappes naar Pontarlier wel bij.
Dit weekend blijf ik in dit prachtige stadje Besançon en maandag ga ik voor een week naar Lyon om vrienden te bezoeken.
Een aantal sfeerbeelden van Besançon:
Epiloogje :
’s Avonds zit ik in de Foyer aan tafel met Boumediene, een Algerijnse kerel die ook hier verblijft en in Besançon werkt bij een bouwfirma. Ik vertel hem over mijn tocht van de afgelopen weken. Als ik gedaan heb met vertellen, schudt hij het hoofd en zegt hij:
“Vous les occidentaux, vous êtes vraiment fous des fois.”
Tja, ik kan hem geen ongelijk geven ;)
HOPELIJK TOT IN 2021 VOOR HET VERVOLG VAN MIJN REISBLOG !
De cijfers van de dag:
- afgelegde dagtrip: 18 km.
- reistijd: 4 u. 10min
- gemiddelde snelheid: 4,3.km/u.
Muziekje van de dag:
“Wand’rin’ star” (Lee Marvin) , 1970
Tot slot een muziekje dat de afgelopen weken vaak door mijn hoofd spookte en dat alles mooi samenvat.
Link:
Ik heb er dagelijks van genoten.
Ik zag elk beeld zo voor me.
We hebben van je reisverslagen genoten en vonden het leuk dat je ons mee op reis hebt genomen.
Je hebt mooie avonturen beleefd maar ook genoeg tegenslag gehad.
Het is nu inderdaad belangrijk om naar je lichaam te luisteren. Je hebt de rust dubbel en dik verdiend dus geniet er nog van en volgend jaar schrijf je een nieuw Francigena-hoofdstuk.
36° en meer, een zere knie, dan is het tijd om te stoppen. De foto's zijn zeer mooi en de verhalen boeiend. Bedankt; ik heb elke dag genoten.
Nu Besançon en natuurlijk Lyon in alle rust bezoeken, het zal deugd doen.
Ciao
monique toelen
De tocht op zich die je gemaakt hebt , is iets waar ik stiekem een beetje gezond jaloers op ben maar ik besef wel dat ikzelf dit niet meer zou aankunnen (slechte rug en ja , ook slechte knieën) . Daar komt dan nog bij , de verschrikkelijke beestenboel waarmee je onderweg te maken kreeg : een onwillige ezel , een platgereden slang , ne slender , heelder legioenen teken en last but not least een gemene Aziatische hoornaar samen met een wesp ... Ik mag er niet aan denken !
Rest me nog jou een spoedig herstel te wensen , veel amuzeleute nog in Besançon en Lyon , een veilige terugkeer naar het Antwerpse en hopelijk volgend jaar een vervolg op uw avonturen .
Een die-hard fan !
Ik heb genoten van je reisverhalen, elke morgen het verslag lezen was een routine geworden, ik zal het missen.
Je tocht met Nelson vond ik prachtig, dat hij zijn goesting deed en jij naar hem moest luisteren, is niet evident voor een leraar. (grapje)
Je belangstelling voor cultuur en geschiedenis dat wist ik maar het viel me op dat je echt genoot van de ontmoetingen met de plaatselijke bevolking en de andere pelgrims.
Hopelijk kun je volgend jaar, fris en monter, de tocht verder zetten.
Nog iets, als mijn geheugen me niet in de steek laat
EEN GELUKKIGE VERJAARDAG !!!
We hadden niet anders verwacht dan dat je half invalide naar huis zou komen: is het niet op bijna al je reizen gebeurd? Hopelijk valt het wat mee want zo'n hoornaar kan best gevaarlijk zijn.En oh ja een gelukkige verjaardag!
Nonkel Maurice
Ik stond een paar dagen achter, en was verbaasd dat je terugkeert. Maar ongetwijfeld de juiste beslissing. Dat je moedig bent hoef je niet meer te bewijzen.
Het was zeer leuk om je toch te kunnen volgen en ik kijk uit naar de volgende editie. Tot kijk in Mortsel?
Bedankt voor je mooie verhalen. Echt een plezier om te lezen.Ook mooie en leuke foto's.
Jammer dat je je tocht moet stoppen maar we willen geen kreupele Luc! Toch een dikke proficiat!
Geniet nu maar van een welverdiende vakantie! Tot ziens!
en eten en drinken en een slaapstee zoeken , daarbij fijne en apartere mensen ontmoeten zoals de whisky cola fan, hitte en verhitte lawaaimakers trotseren en ons dat allemaal in mooie beelden en toffe muziekjes mee laten beleven.
Zie dat je knie snel herstelt zodat je kan lopen op het veld , en anders fietsen of naar een terrasje gaan...
Voor 2021 alvast "bonne continuation"
Ik wens je nog een goede vakantie en spoedig beterschap met je knie