DAG 46: BUCEY LE GY - CUSSEY-SUR-L’OGNON : Van zen tot spartaans

Gisteravond was ik al naar de top van een heuvel gewandeld om daar een uurtje te mediteren. Deze morgen ga ik naar de heuvel aan de andere kant van de vallei (vlakbij het pelgrimshuis) voor nog een meditatieve sessie.

In de Middeleeuwen stond op deze heuvel een versterkte burcht die al lang tot een ruïne vervallen was. De leden van het “créa-atelier” van Bucey Le Gy hebben de afgelopen jaren met de stenen van de ruïne op de heuvelflank terrassen aangelegd. Ze gebruikten daarvoor een eeuwenoude bouwtechniek: gewoon de stenen dicht op elkaar plaatsen zonder er mortel tussen te smeren. De terrassen doen nu dienst als tentoonstellingspark voor hun sculpturen.

Terwijl ik vanop de heuvel op het dorpje neerkijk, bedenk ik dat ik hier best mijn oude dag zou kunnen doorbrengen. Het is rustig, aan drie kanten ingesloten door de vallei, je hebt er winkels en een café, er wonen niet alleen ouderen, maar ook gezinnen met kinderen en blijkbaar organiseren ze ook nog van alles. En de stad Besançon is op 30 km.

Het is een paar dagen geleden, maar vandaag volg ik de Francigena-etappe volledig, zonder alternatieve wegen te nemen. De weg loopt grotendeels door het bos. Het is er rustig en koel onder de bomen. Ik maak mijn hoofd leeg en word er helemaal zen van.

Aan een kruispunt van paden houd ik halt voor een drink- en snackpauze. Volgens een bord heet het hier “la rotonde de Sarah”. Aan de achterkant van het bord staan allerlei boodschappen van solidariteit geschreven. Op internet vind ik dat hier vorig jaar een loopkoers gehouden is om de familie van het meisje Sarah die met het Angelman-syndroom geboren werd, te steunen.

In het mooie dorp Montboillon staat de schoolpoort open wanneer ik er rond de middag aankom. Er is niemand te zien. Ik zet me op een bank op de speelplaats om te lunchen.

Rond 14u. is het weer snikheet. In het tweede dorpje op mijn pad, Etuz, is een pizzeria. Ik zet mijn mondmasker op en ga naar binnen. Er zitten twee mensen pizza te eten. Ik leg de uitbater uit dat ik al gegeten heb en vraag hem of hier ik een biertje kan drinken.

“Nee, daar heb ik geen licentie voor. Het is hier geen bar. Je kan een blikje kopen, maar dat moet je buiten opdrinken.”

Ik wou even uitrusten in het koele eetzaaltje, maar mijn zin is helemaal over. Ik stap terug naar buiten. Dan drink ik nog liever het lauwe water uit mijn drinkbus… Van zo’n mensen met hun overdreven principes en regeltjes, krijg ik een punthoofd.

Nee, dan is de secretaresse van het gemeentehuis in Cussey-sur-L’Ognon veel vriendelijker en behulpzamer. Ik had gisteren geen overnachting kunnen regelen hier op het einde van de etappe, want het gemeentehuis was al dicht toen ik belde. In het Francigena-boekje stond dat de gemeente over een aantal opvangadressen voor pelgrims beschikt. De secretaresse belt ze alle drie op, maar twee zijn op vakantie en de derde kan momenteel geen gasten ontvangen. Wat ze me wel kan aanbieden is een slaapplaats op de grond in de gemeentelijke feestzaal… Wel ja, dat heb ik nog niet gehad op deze tocht :).

De secretaresse laat me plaatsnemen in de vergaderzaal van het gemeentehuis en biedt me een koffie aan. Ik moet wel een paar uurtjes wachten voor de “adjointe maire” komt met de sleutel.

Ik zie op een kaart aan de muur dat ik zopas in de Franche-Compté-streek gearriveerd ben, departement Doubs.

Vannacht zal het allemaal heel spartaans en basic zijn. Dit een “feestzaal” noemen is te veel eer voor dit schrale bedompte hok. Ik zwier meteen alle ramen open, want fris ruikt het hier niet en de hitte is onuitstaanbaar. De hoop dode vliegen die binnen aan de voordeur ligt, bewijst dat hier sinds maart geen feest meer geweest is. Gelukkig vind ik in een van de kasten een vergeten dunne yoga-mat en een oude gordijn, want anders moest ik gewoon op de harde stenen vloer slapen.

Een douche is er ook niet, maar dat is geen probleem. Ik neem gewoon een duik in de Ognon-rivier die honderd meter van hier verwijderd is. Uiteraard staan er borden dat het verboden is te zwemmen, maar daar trek ik me geen reet van aan.

L’Ognon

Door het geld dat ik uitspaar, ga ik eens goed eten in “La vieille auberge” met aperitief en nagerecht.

De cijfers van de dag:

- afgelegde dagtrip: 15 km.

- reistijd: 3u.23 min

- gemiddelde snelheid: 4,4 km/u.

Muziekje van de dag:

“Inner World: Courage” (Dalai Lama), 2020

Jawel, ook de Dalai Lama heeft onlangs een CD uitgebracht. Dit mooie nummer geeft goed de vredige sfeer weer in de bossen.

Link :

https://www.youtube.com/watch?v=r6r3MvbyaeM