DAG 12 :  THEROUANNE - AMETTES:   Wandelen tussen de terrils

Alain, de uitbater van dit gastenverblijf, vertelt me vanmorgen dat hij gisteren slecht nieuws kreeg: ze hebben prostaatkanker bij hem vastgesteld. Hij is er van aangedaan, maar dat belet hem niet even later vrolijk fluitend de ramen te poetsen.

Ik ga naar de krantenwinkel op het plein waar ik “L’Indépendant du Pas de Calais” koop. En ja hoor, ons artikel staat er in, een hele pagina zelfs.

Na een stevig ontbijt trek ik mijn stapschoenen aan. Mijn enige compagnon de route is nu mijn schaduw.

Eens ik het stadje Thérouanne uit ben, bevind ik me al vlug tussen de velden. De lucht ziet er dreigend uit, maar regenen doet het niet.

Geen mens te bekennen hier, behalve ginder in de verte twee boeren die bij een geparkeerde auto op de veldweg staan te babbelen.

Twee boeren aan hun veld…

En dan zeggen ze dat vrouwen kunnen kletsen… Zeker een half uur aan een stuk, van zodra ik ze zie tot ik ze voorbij ben en ze uit mijn zicht verdwenen zijn, staan de boeren daar te babbelen. Ook met mij willen ze een praatje maken. Zo verneem ik dat ze hier tarwe, haver en erwten telen. De erwten gaan naar de conservenfabriek van Bonduelle.

“De tarwe wordt met allerlei chemische rommel besproeid, voor de haver is dat niet nodig,” zegt de boer. Geen wonder dat ik een intolerantie heb voor tarwe…

Een orgie van klaprozen onderweg.

In Liettres passeer ik langs “Les Caves de Délepine”, een groothandel in bieren en wijnen. Ik koop er voor één euro een lokaal tafelbier om bij mijn picknick te drinken. De bank waar ik zit, staat in de “Allée du cricket”, omdat volgens een info-bord de populaire Britse sport “cricket” eigenlijk hier ontstaan is.

De hele namiddag loop ik door een gebied waar vroeger steenkoolmijnen waren. Dat had ik bij het verlaten van Liettres al gemerkt toen ik langs de “rue des Corons” passeerde. “Corons” betekent “mijnwerkers-woningen”, dat wist ik van het prachtige chanson van Pierre Bachelet uit de jaren 80.

Al vlug kom ik de eerste begroeide terril tegen en het zal vandaag niet de laatste zijn. Het woord “terril” komt trouwens van het Picardische dialect “terre il”, wat betekent “zieke aarde”.

Op een informatiebord lees ik ook dat die terrils nu beschermde natuurgebieden zijn waar de oorspronkelijke flora en fauna ongestoord kan gedijen. Dat is op en langs de velden niet meer mogelijk omdat er zoveel gesproeid wordt. Zo groeien er op de terrils ook exoten, bijvoorbeeld bloemen waarvan de zaadjes door de Australische geallieerden tijdens de oorlog per toeval naar hier werden meegebracht in hun wollen kleren.

In Auchy-au-Bois klim ik naar de top van een terril. 

De terril van Auchy-le-Bois

Langs het pad groeien volop braambessen en wilde aardbeien. Dat laat ik niet aan me voorbij gaan…

Wilde aardbeienUitzicht vanaf de top op het dorp Lygnie-les-Aires en de “éoliennes”

Rond vier uur kom ik op mijn bestemming aan: “La ferme des deux tilleuils” in Amettes. Gastvrouw Colette ontvangt me hartelijk met een glas schuimend bier “St.Omer”. Dat kan smaken na zo’n tocht…

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip:  18 km 

-       staptijd:  3 uur

-       gemiddelde snelheid: 6 km/u.  

Het muziekje van de dag :

“Les Corons” (Pierre Bachelet),  1982

Link:

https://www.youtube.com/watch?v=rygifBeBKUU

Nota:  Ik heb ook voor alle voorgaande dagen een "muziekje van de dag" toegevoegd : check it out!