DAG 19 : PERRONNE – TREFCON : Een steentje in zijn schoen
9 juli 2020 - Trefcon, Frankrijk
Uiteindelijk bleek ik vannacht toch niet de enige gast in deze auberge te zijn. Bij het ontbijt maak ik kennis met een Nederlands koppel van mijn leeftijd. Ze zijn op hun terugreis naar Den Bosch na een paar weken bij hun (schoon)zus in Limoges doorgebracht te hebben.En er zijn ook nog twee prille twintigers die hier komen parachutespringen: een jongeman uit Mexico en één uit Oostenrijk die allebei in Parijs studeren.
Opnieuw op stap. Het is te merken dat ik niet meer in Nord-Pas de Calais ben, maar in Picardië, departement Somme. Veel minder velden onderweg, meer bossen en waterlopen, nauwelijks heuvels.
Mijn app vermeldt net buiten het dorpje Doingt een merkwaardig monument : “Le caillou de la chaussure de Gargantua”. Dat wil ik wel eens zien, maar ik kan het nergens vinden. Gelukkig passeren er op dat moment drie dames uit de buurt die het wel weten zijn. Ze brengen me er naartoe. Het blijkt een menhir te zijn die ook dienst doet als vruchtbaarheidssymbool. Als een vrouw niet zwanger raakt moet ze 12 maal rond het korenveld naast de steen stappen en hem telkens aanraken.
“Succes verzekerd,” lacht één van de dames, “Ik heb zelf vier kinderen…”
De naam van de steen verwijst ook naar het boek van Rabelais uit 1534 waarin de avonturen van reus Gargantua (een mythische figuur uit de Keltische traditie) beschreven worden. Zo zou hij onderweg naar Parijs een “steentje” in zijn schoen gehad hebben dat hij hier op de grond gesmeten heeft…
Ik moet wel oppassen, want zoals deze gravure van Gustave Doré laat zien, eet Gargantua pelgrims op ;)
Met mijn gids, moeder van vier kinderen
Wat verderop ontmoet ik dit sympathiek ros kereltje op het midden van mijn pad:
Het moet een tam konijn zijn dat ontsnapt is uit zijn hok, want het blijft rustig zitten als ik dichtbij kom en laat zich gewillig fotograferen.
Achter de kerk van Cartigny ligt een groot grasveld omgeven door een hoge haag. Daar installeer ik me onder een hoge beuk voor mijn middagpicknick.Het voordeel van zo’n wandeltocht: je hoeft niet echt te letten op je caloriën: deze middag eet ik gewoon een zakje chips met een stuk kaas en de onvermijdelijke tomatenpuree.
Het voordeel van overal drinkwater te vragen: zo kom je in de meest diverse situaties terecht. Deze namiddag maak ik zo kennis met Dominique en haar vriendinnen die in het oude gemeentehuis van Bouvincourt-en-Vermandois hun wekelijks schilder-onder-onsje houden.We babbelen over hun dorp en mijn tocht, maar ondertussen werken ze vlijtig verder aan hun meesterwerk.
Aan de rand van Trefcon bevindt zich een sprookjesachtig huisje. Het koppel dat hier woont heeft het omgetoverd in een openluchtmuseum van antieke pronkstukken. En er hangt ook een aanmoediging voor de Francigena-pergrims.
Zo kom ik in de late namiddag toe in de gîte van meneer en mevrouw Wijnands. Ik neem er mijn intrek in een rustiek appartementje in de voormalige hooischuur waarvoor ik 25 euro betaal. Eten is niet voorzien en in de omgeving zijn noch restaurants, noch winkels.
Voor het eerst op deze trip zal ik een pakket astronauten-voeding moeten klaarmaken. Hoewel, klaarmaken… kokend water erbij, acht minuten wachten en het is klaar.
Dit zou aardappelpuree met gehakt en kaas moeten voorstellen…Het smaakt beter dan het eruit ziet. De tomatenpuree is mijn persoonlijke toets :)
Vanuit mijn raam zie ik op het erf iets wat me heel blij maakt…
Jawel, dat belooft voor morgen! Kajak ! Yes!
De cijfers van de dag:
- afgelegde dagtrip: 18 km.
- staptijd: 5 u.10 min
- gemiddelde snelheid (al stappend) : 3,6 km/u.
Muziekje van de dag :
“Steentje” (Brihang), 2019
Ja, er zit ook een steentje in de schoen van Brihang, mijn favoriete West-Vlaamse rapper.
jef