DAG 28:  CONDE-SUR-MARNE – CHALONS EN CHAMPAGNE :  Le nouveau Nelson est arrivé

“Le nouveau Nelson est arrivé”. Niet mijn woorden, maar die van Kristien zelf. Ze denkt immers dat ze me op mijn tocht, net als Nelson, zal afremmen omdat ze nog niet goed “ingelopen” is. Of omdat ze een redelijk kwetsbare knie heeft. Of omdat ze wat eelt op haar voeten heeft. 

“We zien wel waar we uitkomen,” zeg ik, “desnoods liften we als het niet meer gaat.”

We nemen alvast een superstevig ontbijt om niet zonder energie komen te zitten.

Celle zet ons af bij het Francigena-pad en rijdt door naar La Châtre.

We zijn er mee weg…

De hele dag volgen we het pad langs het “Canal de la Marne” met zijn vele sluizen.

Aan een sluis

Onderweg zien we ook talrijke vijvers die ooit gevormd zijn bij het uitgraven van de grond om bouwmaterialen te ontginnen.

’s Middags leggen Kristien en ik ons in het gras onder een boom voor een lange en luie picknick. Ze heeft immers een rugzak vol lekkernijen van thuis meergebracht.

Daar liggen we als twee pubers naast elkaar terwijl ik haar probeer aan te leren hoe je op commando een voldane boer kan produceren. Het lukt niet: Kristien is daarvoor veel te goed opgevoed ;)

Als we verder stappen geeft zij me les in botanica: van berenklauw over kattenstaart tot valeriaan en belladonna, alles kent ze van de planten die naast het pad bloeien. Ik probeer de namen in mijn overvolle brein te prangen, maar het zal nog even duren voor ik een plantenkenner ben.

In tegenstelling tot Nelson, houdt Kristien na zes kilometer niet op met stappen. Maar wat ze wel met mijn voormalige ezel gemeenschappelijk heeft: ze zet de mensen onbewust aan tot vrijgevigheid. Zo krijgen we van een man bij wiens huis we kraantjeswater vragen nog een anderhalve literfles ijskoud bronwater cadeau.

Om vijf uur zijn we al in het gezellige stadje Châlons-en-Champagne, waar we voor de kathedraal kennis maken met schilder Jibé die in opdracht van de stad de beschermpaaltjes voor het gotische gebouw tot vrolijke personages transformeert. 

Aan het parochiaal huis op de Place de Note Dame worden we opgewacht door père Antonin, de onderpastoor. Hij doet open in sporttenue want hij was net op zijn hometrainer aan het oefenen. Maar een uurtje later zien we hem in een traditionele zwarte soutane met wapperende panden over het plein stappen in het gezelschap van vijf jonge seminaristen die hier een opleiding krijgen. 

We hebben een ruime kamer in het oude maar goed onderhouden parochiaal huis met eigen badkamer en beschikken over een uitgeruste keuken. Er is zelfs een botanische privétuin naast de kerk waar we van onze tocht kunnen uitrusten.

Maar om te koken is het veel te warm. We trekken de stad in voor een zalig aperitief met charcuterie en kazen op een terras.

De huizen zien er hier al typisch Oost-Frans uit en doen denken aan de traditionele bouwstijl in de Alsace en Bourgogne.

Het is even zoeken naar een geschikte plek om te eten. Uiteindelijk vinden we naast het stadhuis een leuk restaurant waar we ons op het terras de Hawaiï-salade en Kip-risotto goed laten smaken. 

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip: 15 km. 

-       reistijd:   04 u. 10 min (pauze van 2u. niet meegerekend)

-       gemiddelde snelheid: 3,6 km/u.

Muziekje van de dag:  

“Christine” (Garland Jeffreys), 1981

Ter ere van mijn nieuwe reisgezel, deze vergeten song van de al even weggedeemsterde Garland Jeffreys die bij ons hits had tussen 1980 en 1993. Meest bekend van “Matador”.

Link:

https://www.youtube.com/watch?v=nJ2OwCWfTG8