DAG 29:  CHALONS-EN-CHAMPAGNE - ST.GERMAIN-LA-VILLE:  Waterpret en waterschade

Ik heb vanmorgen heel wat moeite een optieker te vinden om lenzenvloeistof te kopen. Blijkbaar zijn hier op maandag bijna alle winkels dicht om de zaterdag te compenseren.

Er komt verontrustend nieuws van het thuisfront. Mijn benedenbuurman belt me dat er al heel de tijd water van mijn terras naar beneden stroomt. Een lek, denkt hij. Gelukkig stroomt het water langs buiten en niet bij de buren binnen.

Lionel kan ik niet bereiken, die is in St.Vincentius aan het werk. Dan maar Johan ingeschakeld die vlug gaat kijken wat er aan de hand is. Blijkbaar had Lionel de tuinslang waarmee hij de planten water geeft enkel aan de kop afgesloten. De kraan stond nog open en de katten hadden de slang als speeltuig gebruikt en er grote gaten in gebeten. 

Vandaag voert de Francigena ons bijna de hele dag langs de rivier “La Marne”. Die ziet er prachtig uit met al haar groene en blauwe schakeringen aan het oppervlak. En het water is helder als een spiegel die door een Poolse poetsvrouw schoongemaakt is. Ik heb echt zin om er in te duiken, maar een voorbijganger verwittigt ons dat het verboden is in het water te gaan. Daar de rivier in verbinding staat met een stuwmeer, zou een gevaarlijk sterke stroom je kunnen meesleuren. En ratten zouden er voor zorgen dat je van het besmette water een vreselijke ziekte (leptospirose) kan krijgen waaraan je zelfs kan sterven.

Zij-arm van de Marne met een tapijt van wuivende waterplanten 

Ik vind het vooral vreemd dat men in Noord-Frankrijk alle mogelijke excuses gebruikt om de mensen uit de rivieren te houden, terwijl in het Zuiden (in de Ardèche bijvoorbeeld) de toeristen vrolijk in het rivierwater mogen rond plenzen. Alsof daar geen ratten en ander ongedierte leven.

Ik besluit wijslijk mijn plons wat verder van het stadje te maken om geen boete te riskeren.

Onze nieuwe auto

Halfweg onze etappe vinden we de ideale plek voor onze middag-picknick en een duik in de rivier. Dat ik een man op een roeiplank in het midden van de rivier zie voorbij komen, stelt me gerust qua stroming en ongedierte.

Het water is zalig: net warm genoeg en heel zuiver. Jammer dat Kristien wegens de kleine wondjes op haar huid (routine-ingreep van vorige week) niet in het water mag.

Tijdens onze lunch krijgen we bezoek van een familie zwanen. De ouders houden toezicht en laten de kruimels voor hun grijze kroost in donsjasje die alles gretig opslokken.

Al babbelend komen we voor we er erg in hebben in het dorpje St.-Germain-la-Ville aan. De tocht van vandaag was de kortste tot hiertoe: slechts 14 kilometer.

Kale distel : normaal is heel de kroon vol paarse bloemen

Onderdak vinden we in  “Chambre d’hôtes Les Perrières”. Als we er willen binnen stappen, worden we meteen door de uitbaatster op de vingers getikt:

“Mettez vos masques, s’il vous plaît.”

Vanaf vandaag is er in Frankrijk een nieuwe regel van kracht: overal binnen (behalve bij jezelf thuis) moet je nu een masker dragen.

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip: 14 km. 

-       reistijd:   03 u. 50 min (pauze van 2u. niet meegerekend)

-       gemiddelde snelheid: 3,6 km/u.

Muziekje van de dag:  

   “Ride a white swan” (T.Rex), 1970

Op verzoek van Kristien die helemaal in de wolken was van het onverwachte bezoek van familie Zwaan.

https://www.youtube.com/watch?v=skjvDLpeh4c