DAG 43:  TORCENAY – LEFFOND :   Ara’s in een oude abdij

Gisteravond had Sylvie, mijn gastvrouw, al een stapel boekweit-pannenkoeken voor me gebakken en vanmorgen krijg ik er nog een vol bord van als ontbijt. Ik eet in de prachtige veranda samen met het koppel uit Amsterdam.

Japke, de Nederlandse vrouw, vraagt of ik nog “fourage” meeneem voor onderweg. Ik kan mijn lach niet inhouden. Zoals onze Noorderburen "jus-d'orange" gebruiken voor "appelsiensap", bedoelen ze met "fourage" een "lunchpakket". Japke  weet niet dat het Franse woord “fourage” eigenlijk “veevoeder” betekent.

Hoe dan ook, ik krijg van Sylvie nog een pakket boekweitpannenkoeken en een potje met rijstsalade mee.

Met Japke en Sylvie aan de ontbijttafel. De stapel pannenkoeken ligt klaar…

Tussen Torcenay en mijn bestemming van vandaag loop ik door mijn favoriete soort landschap. Groene heuvels met lieflijke valleien, riviertjes, weides en bossen. Variatie troef en een ongekende rust.

Gelukkig heb ik Nelson niet meer bij. Hij zou dit smalle bruggetje zeker niet op prijs gesteld hebben…

Dit lijkt wel een schilderij uit de Romantiek

Een gemengd huwelijk tussen twee bomen. Ze hebben ook al een kindje gemaakt (stammetje links) 

Even voor de middag wandel ik op een landweg. Achter mij komt een tractor aangereden. Ik draai me om en zwaai naar de landbouwer. De man van een jaar of dertig stopt en begint een babbel. Hij is een uitgeweken Belg (afkomstig uit Baraque Fraiture) die samen met zijn vriendin naar hier is verhuisd om een landbouwbedrijf te beginnen. Hij raadt me ook aan om bij het volgende kruispunt even halt te houden en de oude abdij daar te bezoeken.

Wanneer ik even later aan dat kruispunt kom, zie ik geen abdij, maar wel een grote boerderij. Ik stap het erf op om naar de abdij te vragen. In een kleine werkplaats is een man aan het werk. Hij vult bokalen met honing die hij zelf teelt.

“Le tirage du miel”

Ik vraag hem naar de abdij.

“Die is hier,” antwoordt hij, "maar om het oorspronkelijke gebouw te zien, moet je naar de achterkant gaan.”

Hij loopt met me mee tot aan de voormalige kapel en priorij van de abdij die hij nu respectievelijk als garage en woning gebruikt.

De man, die M. Farradon heet, nodigt me in uit in zijn boerderij.

In de woonkamer is het een vrolijke bedoening: het jongste kind is gekleed als prinses en haar broertje (“Bonjour, je m’appelle Louis-Marie”) hangt als een lenige Mowgli ondersteboven aan een houten rek. De twee oudste meisjes zitten in de zetel een boek te lezen. De moeder verwelkomt me met een glas water en vraagt of ik wil meeëten.

Terwijl de vader aan het koken slaat, maak ik kennis met de andere bewoners: twee indrukwekkende ara’s in een grote kooi, twee kleine papegaaien, een witte rat in een kooi en een witte herdershond die zijn kop in mijn schoot komt leggen. 

“De ara’s waren verwaarloosd door de oorsponkelijke eigenaar,” zegt M.Farradon. “Die hebben we geadopteerd. Maar het vrouwtje is zo getraumatiseerd dat ze altijd de donsveren op haar buik uittrekt met haar bek.”

Even later zitten we allemaal rond de tafel. De kinderen zijn dolblij met de pannenkoeken die ik meegebracht heb als “fourage”. Iedereen knabbelt zijn exemplaar zo snel mogelijk op, behalve Louis Marie, die legt zijn pannenkoek eerst op zijn hoofd.

Iedereen geeft elkaar een hand en de vader zingt een gebed. Het eten smaakt heerlijk: een salade met groenten uit eigen tuin en dan quinoa met gehakt en kaas achteraf.

M. Farradon spreekt zes talen, waaronder Hebreeuws. Hij leidt in een dorp in de buurt een groepje dat de bijbel in de oorspronkelijke taal leest.

De kleinste kinderen gaan terug spelen en wij babbelen verder over Italië. Daar wil de oudste dochter na de corona-crisis zo vlug mogelijk naartoe. Ik geef hen nog een paar tips over dingen die echt de moeite zijn in Rome en die de meeste toeristen niet kennen. 

Dan is het tijd om verder te stappen. Ik krijg nog een potje acacia-honing mee en wens hen alvast een mooie reis naar Rome om te paus te gaan bezoeken…

Rond zes uur kom ik aan bij de familie Lamotte in Leffond. Aan de nummerplaten van de auto’s te zien, blijken veel Belgen en Nederlanders in dit dorp hun vakantieverblijf te hebben. 

Valerie, de vrouw des huizes, heeft een heerlijk vegetarisch menu voor mij en haar gezin klaargemaakt. De hoofschotel is heerlijk. Het recept moet ik onthouden: courgettes, wortelen en uien in een beslag van eieren met een bovenlaag van Comté-kaas. In de oven plaatsen tot de kaaskorst mooi bruin is en smullen maar…

De cijfers van de dag:

-       afgelegde dagtrip: 23 km. 

-       reistijd:   5 u.10 min 

-       gemiddelde snelheid:  4,4 km/u.

Muziekje van de dag:

“Les crêpes” (Claude Perry), 2017

Een vrolijk zomers liedje over pannenkoeken en whisky-cola (zie gisteren).

Link :

https://www.youtube.com/watch?v=CE4A1995JV4