Dag 55 : Verrès – Roppolo

Aan het ontbijt zeg ik vriendelijk goeiedag aan een man die er al zit te eten. Na de koetjes en de kalfjes vraagt hij of ik uit Sardinië kom… Dan begint hij aan een stuk door te zeuren over zijn onfortuinlijke leven. Dat hij zich heel zijn leven heeft afgebeuld als buschauffeur voor de stad Torino, dat hij in de luren werd gelegd door zijn Albanese vriendin en afgeperst door de Albanese maffia. Er komt geen einde aan zijn litanie. Nu, het flesje bier dat hij in de hand heeft, verklaart veel natuurlijk… Ik kan hem van me afschudden door een gesprek te beginnen met twee jonge Italianen die de Francigena met de montainbike doen. Ze vertrekken zo meteen want ze willen vandaag nog in Vercelli geraken (85 km. van hier).

De eerste tien kilometers gaan nog door het hooggebergte. Ook hier staan kastelen op elke heuvel die ik tegenkom in het dal.

Dat van Bardo heeft zelfs een spoorweg die er onderdoor loopt

Onderhoud van wegen is hier duidelijk geen prioriteit : zit de brandweer nog in quarantaine?

Wanneer de bergen wat lager worden en het klimaar zachter, kom ik overal wijngaarden tegen waar de befaamde nebbiolo-druif groeit. Men maakt er de Picotendro wijn mee.

Uiteindelijk ben ik de bergen uit en rijd ik over een typisch “sali scendi” (=op en neer) landschap dat ooit door een gletsjer gevormd werd. Zo kom ik in het mooie stadje Ivrea aan de oever van de Dora en vooral bekend voor de familie Olivetti. Jawel, die van de typmachines en de eerste computers.

Ivrea

In Bollongo kijken de twee Italiaanse mountainbikers van vanmorgen raar op als ik hen inhaal. Ze wisten dan ook niet dat ik elektrisch rijd :).

Het Romaanse kerkje San Pietro e Paolo van Bollongo

Ik heb altijd gedacht dat een belfort typisch is voor Vlaanderen en Noord-Frankrijk, maar hier in Piverone hebben ze ook een “belfredo” (wachttoren met klok) . Het woord komt trouwens uit het Oud Germaans en betekent “bewaarder van de veiligheid”.

De belfredo van Piverone

Zo kom ik rond 3u. aan in Roppolo, waar ik mijn intrek neem in het prachtige ostello van Alberto Conte, de man die voor het uittekenen en bewegwijzeren van de Via Francigena in deze streek gezorgd heeft. Nu is de vriendelijke man rustig bloemen aan het planten in zijn tuin. Ik feliciteer hem met zijn uitstekende bewegwijzering.

Roppolo met in de verte het meer van Viverone. De mooiste kamer die ik tot hiertoe al had 

Wanneer ik me geïnstalleerd heb, begint het te regenen. Ideaal voor een korte siësta :).

Als ik wakker word, schijnt de zon opnieuw. Ik neem mijn fiets en rijd naar het Viverone-meer om te gaan zwemmen. Maar eerst reserveer ik in de plaatselijke trattoria voor “la cena” van vanavond.

Hier neem ik mijn verfrissende plons

Ik heb nog even tijd voor het eten, dus beklim ik met mijn fiets de heuvel van Roppolo waar een strak renaissance kasteel staat.

“Het is hier traditie dat al de pelgrims aan dezelfde tafel eten,” zegt de waard van Trattoria Tarelli. Zo maak ik uitgebreid kennis met Liva en Robert uit Denemarken en Francesca uit Genova. De Denen volgen de Francigena te voet en Francesca is hier om in de omgeving te wandelen met haar hond Patty.

Het diner dat amper 12 euro kost, is uitstekend: gnocchi met spek en prei als voorgerecht en dan konijn met spinazie en puree. Glas wijn en fles water inbegrepen.

Voor de eerste keer in Italië heb ik degelijk internet op mijn kamer. Kan ik eidelijk eens netflixen ;).

Nummer van de dag:

Met al die “luchtkastelen” die ik gisteren en vandaag op elke heuvel in de vallei tegenkwam, dit prachtige nummer van Don Mc Lean:

Don Mc Lean "Castles in the air"