Dag 61 :  Parma – Cavazzola

Terwijl ik ontbijt krijg ik een berichtje van Cinzia. Ze is ondertussen in Massa Carrara aangekomen. Aan dat ritme haalt ze zeker Rome voor haar vakantie om is.

Eens ik Parma uit ben, gaat het zigzaggend langs de tomaten- en tarwevelden. Hier en daar zie ik ook basilicum-velden. Ik vraag me af hoe ze dat oogsten…

Geregeld passeer ik ook een “caseificio”, een boerderij waar ze Parmigiano maken. Ik stop op het erf van deze boerderij:

De honden die in de hitte liggen te suffen, reageren niet eens.

Ik koop een homp Parmigiano en vraag aan de boerin hoe het komt dat hier zo veel kaas gemaakt wordt en ik nergens koeien zie. 

“Die zitten het hele jaar door in hun stal,” antwoordt ze. “Vers gras krijgen ze nooit, ze eten alleen hooi. Vandaar de speciale smaak van onze Parmigiano.”

Als je weet dat er 14 liter melk nodig is om één kilo Parmigiano te maken en dat de kaas een vol jaar moet rijpen, begrijp je meteen waarom hij zo duur is. 

Hooi genoeg in de schurenIn het dorp Colecchio heeft men wel heel veel moeite gedaan om de Francigena-pelgrims welkom te heten.

Hier beginnen de eerste heuvels van de Appenijnen

Parmigiano-picknick aan een gemaaid tarweveld

De Via Francigena op zijn best: rustige asfaltweg en prachtige omgeving:

Het eerste Appenijnendorp heb ik achter de rug. In de verte de vallei van de Po.

Tussen twee bergdorpjes in kom ik langs een huis waar een bordje aan het hek hangt:

“Hier gratis batterij opladen voor ebike”

Net wat ik nodig heb, want ik heb mijn elektriciteit al voor meer dan de helft opgebruikt.

Ik bel aan met een koebel die naast het bord hangt. Een man en twee grote poedels komen openmaken. Ik mag meteen mijn batterij aansluiten en krijg een fris glas fruitsap aangeboden. Giuliano is een leraar op rust en heeft zelf een elektrische mountainbike waarmee hij over de heuvels en bergen van de Appenijnen crosst. Zijn vrouw Lara komt er bij zitten. Zij heeft wel een zeer speciaal beroep: ze is valkenier. Met haar vier valken gaat ze in de dorpen van de streek de duiven verjagen die daar voor overlast zorgen.

Lara met haar favoriete valkIk mag ze ook eens vasthouden en strelen

De twee poedels zijn van een aloud Romeins ras. Ze zijn gespecialiseerd in het opdelven van truffels. Giuliano heeft vanmorgen met hen een wandeling gemaakt en een handvol truffels gevonden. Ik krijg ze allemaal cadeau :)

Giuliano met de twee truffelhonden

De portie truffels

Nog een tiental kilometers klimmen en dan tien kilometer naar beneden aan 55km. per uur.

Om vier uur ben ik al in “Ostello Biutiful” (sic). Het is een oude boerderij die wordt uitgebaat door een jong koppel. Ze bewerken er ook een grote groententuin. Je mag er slapen in ruil voor een “donativo” (prijs die je zelf bepaalt).

In de tuin onder een boom eet ik samen met de uitbaters Rosanna en Federico een heerlijke “cena”. Met de truffels die ik gekregen heb heeft Rosanna een eerlijke risotto gemaakt en als hoofdschotel zijn er groenten uit hun eigen tuin. Met wijn van een boer uit de buurt. Nog een lekkere gelato en dan een notenlikeur dat Federico gemaakt heeft. Meer moet dat niet zijn voor een zalige zaterdagavond…

A cena

Muziek van de dag :

Ik trek opnieuw de bergen in, dus :

Richard Barnes "Take to the mountains"