Dag 67:  Siena – Torrenieri

Dan heb ik eens zwembad ter beschikking, kan ik er geen gebruik van maken. Vanmorgen is het immers zwaar bewolkt met een krappe 17° en om 11u. moet ik al van de camping. Net tijd om met een trui aan te ontbijten aan het tafeltje voor mijn “chalet”.

Ik vertrek nog droog, maar vijf km. buiten Siena moet ik voor de derde maal op deze tocht mijn regenjas aantrekken (na Montreux e Roncole).

In de verte Siena in een dikke regenwolk

Om te luchen mag ik op het terras van een bar mijn pick-nick opeten, mits een cappuccino te consumeren. Hoe kan het ook anders als je bar “La sosta del pellegrino” heet (de rustplaats van de pelgrim).

Dan rijd ik langs de Crete Senesi, in de winter witte krijtheuvels, nu bedekt met het goud van pas gemaaid graan.

Zo’n artisjokplant heb ik zelf nog niet kunnen telen in de tuin…

Mooie heuvel in Cuna

Na Cuna zijn er in de verre omgeving geen verharde wegen meer te bekennen. Daarom wordt het landschap wordt steeds mooier.

Ik rijd letterlijk tussen zeeën van zonnebloemvelden… Hier en daar passeer ik chique agriturismo’s met dure karren op de parking die uit alle landen van Europa komen. Ze zijn wel allemaal wit bestoft door de “strade bianche”, net als ik en mijn fiets trouwens.

Daar over de heuvel moet ik naartoe, ik zal mijn regenjas al maar aantrekken...

Rond 17u. kom ik aan in het dorp Torrenieri waar ik een kamer reserveerde in “Il Pellegrinaoio del Poggio”. Een uitermate vriendelijk koppel vijftigers ontvangt me hartelijk. Ik krijg een ruime kamer voor mij alleen en een plaats voor mijn fiets in de garage. Daarvoor betaal ik slechts 15 euro.

Naast mijn kamer logereert ook een kleine ploeg die een tournée maakt door Italië om fragmenten uit “La divina commedia” op te voeren ter gelegenheid van de 700e verjaardag van het overlijden van Dante Alighieri. Ik heb de eer kennis te maken met Dante zelf :

Na mijn douche ga ik wijn degusteren bij wijnboer “L’Abbadia Ardenga”. De zoon van de boer laat me vijf heerlijke Montalcino-wijnen proeven en ik krijg er ook nog Parma-ham, salami en kaas bij. Mijn favoriet is de Brunello di Montalcino riserva van 5 jaar oud. Die kost dan ook bijna 100 euro per fles. Jammer dat ik geen flessen kan kopen nu ik met de fiets ben. 

Un brindisi (toast) samen met Enrico, de zoon van de wijnboer.

Leuke verrassing als ik wil afrekenen. Omdat ik Francigena-pelgrim ben en zo goed Italiaans spreek, moet ik niets betalen :).

Zo zat als tien apen ga ik nog everzwijn met polenta en bonen eten in het plaatselijke restaurant en dan plof ik uitgeput op mijn bed… 

Muziek van de dag :

Zelden zo’n lekkere wijn gedronken als vandaag, dus kies ik een wijnlied. Over Montalcino is voorlopig nog geen nummer gemaakt, maar wel over Montepulciano dat op een boogscheut van hier ligt. Met de Montepulciano-druif worden uitstekende Italiaanse wijnen gemaakt, maar die van buur Montalcino is met een Sangiovese-variant gemaakt.  

Hooverphonic "Club Montepulciano"