DAG 9 :   ABBAYE ST.PAUL DE WISQUES -  FORET D’ ESQUERDES:  Nelson’s  offday

Om 4u30 beginnen de paters al aan hun “matines”, de eerste gebeden van de dag, maar ik blijf nog lekker in mijn nest tot 7 u. om toch een beetje te bekomen van de zware tocht van gisteren.

Vanuit mijn raam zie ik dat Nelson bezoek krijgt van de oudste monnik van de gemeenschap. De man lijkt wel gehypnotiseerd door mijn ezel. Of is het andersom?  Misschien is de monnik afkomstig van het platteland en denkt hij terug aan zijn jeugdjaren? Wie zal het zeggen? Hoe dan ook, de twee blijven bijna een kwartier oog in oog naar elkaar staren.

De oude monnik en de jonge ezel

Het onbijt vindt niet plaats in de gemeenschappelijke refter, maar in een klein eetzaaltje in het gastenverblijf. De jonge broeder die me gisteren ontving heeft voor havermout en melk gezorgd. 

Als ik Nelson goeiemorgen ga wensen, zie ik dat hij de hele nacht heen en weer moet gestapt hebben. Het grasperk van de monniken is naar de vaantjes… Van Alice, de vrouw van Joris, ben ik te weten gekomen dat een ezel zo op en neer wandelt als hij gestresseerd is of zich niet op zijn gemak voelt. Dat belooft… 

Terwijl de monniken aan hun derde mis van de dag beginnen, wandel ik een kilometer verder naar het dorp Wisques en de Sainte-Marie-abdij waar de nonnen wonen.

Redelijk mooi weer vandaag, maar er staat wel een strakke bries die de tarwevelden doet wuiven.

Terug in St.-Paul, ben ik even later de elektrische omheining rond Nelson aan het weghalen. Nelson is met een lange koord aan een boom gebonden. Ik let even niet op en heb niet gemerkt dat Nelson met zijn achterpoot in het touw verstrikt raakt. In een wanhoopspoging los te komen heft hij zijn poot bijna hoger dan zijn rug. Ik ga hem helpen en zie dat het touw in zijn hiel boven zijn hoef snijdt, net op dezelfde plek waar hij twee dagen geleden een wonde had. De snee is opnieuw beginnen bloeden…

Voor we vertrekken ga ik nog wat voorraad kopen in het winkeltje: rilettes de canard (een soort eendenpaté) en zuurdesembrood (door de monniken gemaakt) en ook door de zusters van Ste.-Marie bereidde vijgenconfituur en een speciale balsem voor vermoeide pelgrimsvoeten.

Ik geef ook mijn bijdrage voor mijn verblijf: 30 euro, geen geld voor de kamer en het lekkere eten dat ik hier gekregen heb.

Ik heb net afgerekend als we buiten Nelson horen balken. Bij de deur van het winkeltje heb ik hem vastgemaakt aan een paal met een zwaar metalen blok als voetstuk. Het grasperk vernielen was nog niet genoeg voor de schavuit: hij heeft het bord met blok en al omver getrokken en ook nog eens een bloembak met geraniums omgekieperd. Ik verontschuldig me uitgebreid, maar de twee monniken van de winkel vinden het absoluut niet erg. Zo hebben ze vandaag nog eens iets te doen, lachen ze…

Gezapig stappen Nelson en ik verder langs Wisques en het dorp Esquerdes richting “Forêt d’Esquerdes”. Daar vinden we een mooie wei voor onze middagpicknick. Ik stort me op de produkten van de abdijwinkel, maar Nelson heeft geen honger, hij is blijkbaar heel moe, want hij doet meteen een lange middagdut.

Is het de lange trip van gisteren? Het onrustige heen en weer lopen op het grasveld? De wonde boven zijn hoef? Of heeft de oude monnik hem betoverd? Nelson kan het me niet vertellen, maar hij maakt me een halve kilometer verder wel duidelijk dat hij niet meer voort kan of wil, hoe ik hem ook aanspoor.

Ok, net zoals de eerste avond beslist hij waar we overnachten. Weer een mooie plek trouwens die wel wat gelijkt op onze eerste overnachting in de wilde natuur.  

Aan het bos van Esquerdes

Kamperen geblazen

Zo gebruik ik voor het eerst op mijn trip het kleine gasvuurtje om een blik chili con carne op te warmen. Op mijn I-Tunes speelt Paul Simon met “Homeless”. Toepasselijker kan niet.

Nelson staat al een uur roerloos achter zijn omheining depressief te wezen. Hij heeft nauwelijks gegeten en valt de hele tijd is slaap. Hopelijk is hij morgen wat gerecupereerd…

De cijfers van de dag :

-       afgelegde dagtrip:  4 km 240 m.

-       totale tijd sinds vertrek vanmorgen:  4 u. 35 min 

-       staptijd: 1 u 34 min 

-       gemiddelde snelheid: 2,7 km/u.  

-        tijd gestopt :  03 u. 01 min 

Muziekje van de dag: 

“Homeless” Paul Simon, 1986

Ook wegens Nelson die zo te zien heel de tijd aan zijn maatjes thuis denkt.

Link:  https://www.youtube.com/watch?v=Cb04PK_oTlM